كتاب حاضر، مجموعه طنز داستاني روايي است كه در شصت سكانس داستاني آورده شده است. محتواي داستان‏ها طنزهاي جنگ و جبهه است كه در كنار جنگ، خون و بوي باروت، صحنه‌هاي خنده‌داري نيز وجود داشته است. اميريان با شم طنزي كه داشته اين صحنه‌ها را به خوبي شكار كرده است و آن را اكنون كه سال‏ها از پايان جنگ مي‌گذرد، هنوز زيبا مي‌توان يافت. دست انداختن سربازان به هم، شوخي بي‌موقع فرمانده با رزمنده، دلتنگي‏ها و دلخوري‏ها. از جان‌مايه اصلي طنزهاي اميريان است. اين كتاب رتبه اول بخش خاطره در پنجمين دوره جشنواره انتخاب بهترين كتاب دفاع مقدس (1379) و رتبه اول بخش تأليف و تقدير را در نخستين جشنواره ادب پايداري به دست آورده است.

�

قسمتي از متن كتاب را با هم مي خوانيم:

حالا شلوغي و سر و صدا را ول كن و داد و هوار بلندگو ها را بچسب. انگار كويتي پور و آهنگران با هم ديگر مسابقه رو كم كني گذاشته بودند. از يك بلندگو صداي كويتي پور با آن لهجه ي جنوبي اش مي آمد كه: سپاه محمد مي آيد، مي آيد و آهنگران از بلندگوي ديگري مي خواند كه: اي لشكر صاحب زمان آماده باش، آماده باش. جمعيت را نگو. اگار صدها آدميزاد را توي ديگ سفيد انداخته باشند و بجوشانند. صدا به صدا نمي رسيد. مرد و زن و پير و جوان تو هم مي لوليدند و كسي به كسي نبود.....